di D. Morani  da "PUESIA DLA MÈ PAVIA"  -  1976

Stra ‘d Pavia

Dla mè Pavia m’ a si’ bèi, oh stra,
tüt silensiuş e tüt un armunìa,
d invèræn cun la nev, cul su d està,
si’ sempær bèi, oh stra dla mè Pavia.

Si’ strèt, si’ longh, si’ veg, ænca si’ stort,
si’ pien æd bèi ricord di an pasà,
a guardàv ben as pröva un grænd cunfort,
pær l emusion as rèsta lì incæntà.

In un giardìn senti cæntà un rustgnö,
e di campan rintucan da luntæn,
riva la vuş alegra d un quæi fiö,
là giù in surdina gh è dü ch is başan piæn.

Dla mè Pavia m’ a si’ bèi, oh stra,
tüt silensiuş e tüt un armunìa,
d invèræn cun la nev, cul su d està,
si’ sempær bèi, oh stra dla mè Pavia.