LA STELLINA SFULARMÀ  di  Rosa Mazzoleni

 

Quanta. stèl..in dal nostar firmament...
al saris bèl…fa un censiment !
E quant riva Nadal, so no m'là sia,
par chi brilan püsè…(forse,han cambià la bateria)...!
 
Ma una stelina.... (la püsè sfularmà),
che in ciel, la savìva no indé stà,
l'er sempar in muiment...e la tirava giù la vésta par quatà,
nà quéi punta…c’là s'era disquatà..!
 
Sul che,a furia da tirà…da chi e da là,
gh'è gnüd la cua…una, Cumeta l'è diventà !
E cume premi, par la belèsa dal sò cuin,
la se truà a brilà ind'al Presèpi…vesin al Bambin !
 
La sä stimava tüta e la guardava al muiment…
di Pastur e da tüta l'altra gent…
chi gnivan dapartüt par amirà…
al miracul ad la Natività…!
 
Sul che, dopu un pò ad temp
la stelina la sé truà, int'un scatulon sigilà …
a spetà un'altar Nadal par fagh cumpagnia al nos Bambin.
e intant,l'ha decis...da fas un pisulin...!